Τον Μάιο του 2010 βρέθηκα με αυτό το σκυλάκι το οποίο είχε βρει φίλος στα Μέγαρα παράλυτο. Τότε ήμουν στο σωματείο το οποίο είχα ιδρύσει (και ήμουν πρόεδρος για μια επταετία) και ενώ είχα παραιτηθεί, είχα παραμείνει ενεργό μέλος. Μου έχει μείνει ακόμα χαραγμένη στη μνήμη, η φασαρία που μου έκαναν ορισμένα άτομα ως προς το γιατί πήγα τον σκύλο που ήταν πεταμένος στη φιλοζωική εταιρεία γεμάτος ψύλλους, παράλυτος και λερωμένος με ούρα, σε εξειδικευμένη ορθοπαιδική κλινική, ενώ αυτό είχα συμφωνήσει με την νέα πρόεδρο. Ο Μάνθος ήταν η αφορμή να φύγω από αυτό το σωματείο και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να μαζέψω το υπέρογκο ποσό του χειρουργείου, της αποθεραπείας του με υδροθεραπεία και της φιλοξενίας του. Για τον λόγο αυτό είχα φτιάξει τότε και το δικό του blog για να λειτουργήσει ως ημερολόγιο για όσους τον υποστήριζαν. http://dog-manthos.blogspot.com/ Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Μάνθος βρήκε την Εύα του. Ήμουν επιφυλακτική στην αρχή λόγω της ηλικίας της τότε, αλλά τον είχε αγαπ
Comments